برآورد شده است که در طول عمرمان، معادل پنج برابر دور زمین از پاهایمان استفاده می‌کنیم. با این حال به ندرت به پاها و کفشی که می‌پوشیم توجه می‌کنیم و بیشتر به زیبایی شناسی می‌پردازیم.

در واقع ممکن است کفش ها بخش مهمی از پوشش فرد نباشند، اما هیچ لباس دیگری هم به اندازه کفش در جابجایی فرد نقشی ندارد و مسئولیت کارهای مکانیکی حیاتی مانند انتقال وزن بدن را انجام نمی دهد.
کفش نا مناسب به غیر از آسیب لحظه ای به پا ممکن است مشکلاتی را برای پاها، زانوها، باسن و کمر نیز ایجاد کند.

علاوه بر این، زمین خوردن‌هایی که می تواند در میانسالی عواقب وخیم داشته باشد، در هنگام استفاده از کفش نامناسب بیشتر رخ می دهد.

کفش خوب:

ویژگی های زیادی برای یک کفش خوب وجود دارد. به طور معمول، قیمت یک عامل نیست، زیرا یک کفش خوب ممکن است ارزان تر از یک کفش نامناسب باشد، و مارک‌های معروف تضمین کیفیت کفش نیستند. ویژگیهای کفش خوب به شرح زیر است:

1.  قابل تنظیم باشد

باید یک بند قابل تنظیم داشته باشد که اجازه می دهد بسته به نیاز فرد تنظیم شود.

2. محکم باشد

پاشنه کفش باید نرم و محکم باشد که از حرکت پاشنه به صورت عمودی یا افقی جلوگیری کند.

3. فضای کافی داشته باشد

در جلوی کفش باید برای انگشتان پا فضای کافی (هم در عرض و هم در عمق) وجود داشته باشد. در طول راه رفتن طبیعی، پای شما از هر طرف پهن می شود و تا یک سانتی متر بزرگ‌تر می‌شود. بنابراین، شما باید کفشی را انتخاب کنید که از بلندترین انگشت پایتان و عرض انگشت شصتتان بلندتر باشد.

4. ماکسیمم پاشنه 2.5 سانتی متر باشد

پاشنه کفش نباید بیش از 2.5 سانتی متر باشد. در غیر این صورت، پاشنه و مچ پا بی‌ثبات‌تر و در نتیجه مستعد پیچ خوردگی و درد پا می شود.

5. شرایط کفش خوب باشد

کفش های خود را بررسی کنید و کفش هایی که بیش از حد کهنه شده‌اند را دور بریزید، زیرا اغلب کارایی اولیه خود را از دست داده اند. پوشیدن کفش هایی که کهنه شده‌اند، استرس و تأثیرات روی پاها و مفاصل شما را افزایش می‌دهد که می تواند منجر به آسیب های بیش از حد شود. پیشنهاد شده‌است که یک کفش پیاده‌روی باید هر 500 تا 650 کیلومتر عوض شود.

کفش هایی که خطرناک هستند و باید از پوشیدن آنها اجتناب کنید

صندل‌ها

پزشکان معتقدند صندل‌ها خیلی صاف، بسیار نازک و بیش از حد باز هستند و می توانند منجر به مشکلات زیادی در پا شوند. بنابراین، در صورت پیاده‌روی‌های طولانی باید از پوشیدن آنها اجتناب شود زیرا قوس پا را پوشش نمی‌دهند و پاشنه کمکی یا قدرت جذب ضربه را ندارند. این نوع کفش‌ها می‌تواند مشکلات مربوط به کف پای صاف را تسریع کنند.

علاوه بر این، بندی که بین انگشتان پای شما قرار می‌گیرد، می تواند خطرناک باشد زیرا باعث می شود ماهیچه‌های انگشتان شکل طبیعی خود را از دست بدهد که می تواند منجر به آسیب بیش از حد در پا شود. این آسیب‌ها ممکن است منجر به ناهنجاری‌های پا مانند انگشت‌های چکشی یا چنگکی شود. متخصصان پا به وفور شاهد اینگونه آسیب‌ها هستند.

کفش پاشنه بلند

پاشنه‌های بلند وزن شما را به قسمت جلوی پایتان منتقل می‌کند که فشار را به این ناحیه افزایش می‌دهد و به طور معمول باعث درد جلوی پا می‌شود. پاشنه‌های بلند همچنین مشکل تعادل ایجاد می کند و از آنجا که به زانو و مفصل زانو فشار می‌آورد، ممکن است منجر به به درد و ناراحتی در کمر و پاها شود.

برآورد شده است که هر (2.5 سانتی متر) پاشنۀ بلند باعث افزایش 25 درصدی وزن بدن در قسمت جلوی پای شما می شود و خطر ابتلا به درد جلوی پا را افزایش می‌دهد.

پوشیدن پاشنه بلند همچنین خطر ابتلا به اختلالات عصبی، بونیون  و انگشتان چکشی را افزایش می‌دهد. چنین مشکلاتی اغلب می‌تواند دائمی شده و جتی ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

کفش های گشاد یا راحتی

اخیرا این نوع کفش ها بسیار محبوب شده است. با این حال هرگز نباید برای پیاده روی های طولانی مورد استفاده قرار گیرد. در اصل این کفش ها برای استفاده در کنار ساحل‌ها تولید می‌شوند.

از آنجایی که کفش‌های راحتی دارای بند قابل تنظیم نیستند، پاها زیادی حرکت می‌کنند که سبب ناپایداری آنها می شود و ممکن است به درد پا و اندام منجر شود.

کفش‌های صاف

کفش هایی که بیش از حد مسطح هستند، قوس پا را پوشش نمی‌دهند، به ویژه برای کسانی که کف پایشان صاف است. علاوه بر این، چون کف این کفش ها اغلب بسیار نازک هستند، شوک‌های نامناسبی را به پا وارد خواهند کرد. نیرو از زمین به طور مستقیم به کف پاهای شما منتقل می شود، که می تواند در پیاده‌روی‌های طولانی منجر به ناراحتی شود.

خطر بالاتری که در کفش‌های مسطح وجود دارد این است که این نوع کفش‌ها تنها با یک لایه خارجی محافظت شده‌اند.